Meditasyon, budhi'den gelen ışık ile manas'ın birleştirmesine yönelik öz-bilinçli bir çabadır ve bu çaba, spiritüel anlamda ilerlemeyi ifade eder. Meditasyon, sadece bir sistem veya yoğun düşünce süreci değil, aynı zamanda olumlu bir zihin tutumu ve bir bilinç durumu olarak tanımlanabilir. Plotinus'un ifadesiyle; "meditasyon, zihinsel sınırlardan özgürleşme, birleşme ve sonsuzlukla özdeşleşme arzusunun bir yansımasıdır."

​

Sessiz bir duanın gerçek anlamını içeren meditasyon, kalbin kişisel çıkarlardan özgürleşmeyi ve zihnin belirli bir nesneyi çerçevelemeyi bırakarak yüksek bir hedefe doğru yönelmesini ifade eder: "Benim isteğim değil, senin isteğin yerine getirilsin."

 

Günün başlangıcında veya uykuya daldığımızda, manevi öğretileri düşünme ve kişisel olmayan bir perspektifle kendimizi inceleme pratiği, meditasyonun daha mükemmel bir ifadesini oluşturur. Zihni ve kalbi sakin, bencil olmayan düşünce ve duygulara uyumlu hale getirmek, meditasyonun bir diğer yönüdür. Meditasyon aynı zamanda kişinin en yüksek görevi olarak kabul edilir; yüksek bilinçte yaşam çabasını gerçekleştirmenin yanı sıra, ikili doğamızın ahenkli hale gelmesini ve tek bir yapı olarak çalışmasını teşvik etme çabasıdır. Bu süreç, meditasyonun sadece bireysel değil, aynı zamanda evrensel bir etkileşim olduğunu vurgular.